Balada Disidenta [Greek translation]

Θυμασαι πως ηταν πριν για εμας

Τι παραμενει τωρα, Βελιγραδι μου?

Σκεφτομαι, πριν πολυ καιρο, στο ''Xρυσαφένιο μπουκαλι''

Για πρωτη φορα ειδα μικροφωνο, ηταν στο τραπεζι

Στη σκιά της παλιάς καστανιάς, όπου η αγάπη μου εξαφανίστηκε,

Εχω σκαλισει το ονομα, εγραψα τις πρωτες ομοιοκαταληξίες

Εχω μεγαλώσει με τραγούδια τους παλιους μποεμ*

Και με τις ιστορίες αλιέων που έχουν φύγει τώρα

Σφυρηλατήθηκα με τους καλύτερους, σε καπνιστές ταβέρνες,

Τινασσα με κοπελες, επαιξα με τοκογλύφους

Καμια φορα στο σπιτι, ευτυχισμενος, καμια φορα χανω τα παντα

Καμια φορα με τη γυναικα, καμια φορα στο δρομο,

Και ποτέ δεν εκρίνα τον εαυτό μου, οπουδήποτε ξύπνησα,

Ο πονος ηταν ιδιος, εζησα με αυτον,

Ετσι έχω συλλέξει μνήμες, σαν σημάδια για να μου θυμίζουν,

Πως δεν ηταν παντα κρυο και γκρι

Πως το αιμα σαν το κρασι χρωματιζε τις νυχτες

Μεσα στα ποτηρια, σαν τα ματια σου

Κι εγω επρεπε να φυγω, το βαγονι περιμενε

Βελιγραδι, αντιο, πολλα πραγματα δεν σου ειπα

Θυμασαι πως ηταν πριν για εμας

Τι παραμενει τωρα, Βελιγραδι μου?

Ξεχασε με, αγαπη μου, ξεχασε πως σ' αγαπω

συνεχισε να ζεις, ισως εγω δεν υπαρχω πια

Αγκαλιάζω τις μνήμες στο σκοτάδι, ενώ τις χρωματίζω με το κερί

Για να μην σκεφτω για τους κραυγες που ακούω στην αίθουσα

Ενώ αγωνίζομαι με τραύματα ονειρεύομαι

Πως πινω κρασι, ρακη** και ακουω ταμπουρίνια,

Ενα παλιο βιολι και σχισμένες φωνές

Τσιγγάνικο τραγούδι, καπνός και σπασμένα γυαλιά

Με τους μποεμ μου φωναζω πανω απο το τραπεζι

Πεταω στίχους, απαγγέλλω, αγωνίζω για μια λεξη

Λόγω μόνο ενός στίχου, η ζωή μου έχει πλέον τελειώσει

Έρημο στην καρδιά μου, ενώ βλέπω το νησί από το παράθυρο,

Ονειρευομαι πως μυριζω το αρομα σου ενώ πλησιάζεις σε εμενα

Τα δάκρυα μου ρέουν σαν τις φθινοπωρινές βροχές,

Γεια σου, μέρα, μη με ξυπνησεις ακόμα, επιτρεψε μου να φωνάζω

μη με ξυπνησεις μεχρι εχω τραγουδια μεσα μου

Αλλά έπρεπε να φύγω, έχω ενοχλήσει κάποιον,

Αντίο, Βελιγράδι, αυτο δεν σου ειπα ακομα.

Θυμασαι πως ηταν πριν για εμας

Τι παραμενει τωρα, Βελιγραδι μου?

Σήμερα, τραύματα πονανε περισσότερα από "κόκκινα χέρια" πίσω από το σχολείο,

περισσότερα από τους ήχους αυτού του στίχου που έπρεπε να πάω,

Και τωρα ειμαι εδω παλι, αλλα χασαμε ολα,

Εκοψαν το καστανι που σε φιλαγα πριν

Δεν μυριζουν τα δεντρα πια, δεν υπαρχει παλιο βιολι

Δεν ειναι εδω ο γιερος τσιγανος για να ανακουφίσει τη θλίψη μου,

Βελιγραδι μου,

Έχω χάσει τις ρίζες μου, φορώ τα μετάλλιά μου για τίποτα,

Κανενας με γνωριζει

Και έδωσα το αστέρι του Karadjordje για ενα μπουκαλι κρασι

Ποιο είναι το καλό του, όταν δεν έχω κανείς,

Μόνο ανησυχία και πόνος, οι καλύτεροι φίλοι μου,

Διώνω τα γυαλιά στις ταβέρνες, μέχρι που η ψυχή μου ξεχυθεί,

Η μπαλαντα του διαφωνου, ένα θλιβερό σερβικό τραγούδι

Για τις μελλοντικές ταβέρνες, για καλύτερους χρόνους,

Θα κολλήσει στο λαιμό του αλλου ανθροπου όταν το τραγουδήσει,

Όλα είναι τα ίδια στη γειτονιά μου, μόνο εγω δεν είμαι εκει πια,

Γιατι εγω επρεπε να φυγω, δεν ήμουν καλός σε κανέναν

Αντιο, Βελιγραδι, θυμησου καλά τι σου έχω πει!

Θυμασαι πως ηταν πριν για εμας

Τι παραμενει τωρα, Βελιγραδι μου?

• Artist:Beogradski Sindikat
• Album:Diskretni heroji - 2010