Epilogue [Turkish translation]

Bir kabusta, tavandan yanına yatağa düşüyorum

Uyuyorsun, bağırıyorum, seni uyandırmaya çalışıyorum

Ve daha önce olduğu gibi, uyanıkken yaşadığın hayata hiç ilgin yok

Hayallerin hala olay örgüsünü takip ediyor, yarattığın kurgular gibi

İkimiz de hastaneye dönene kadar sırtına yaslandım.

Ama şimdi bir kanser koğuşunda değil, morgda uyuyoruz

Maviler ve beyazlar içindeki erkekler ve kadınlar, onlar etrafında şarkılar söylüyor

Dünyayı tutan ağır küreklerle, boynuna kadar gömülüyorsun

O hastane yatağında, bayağıdır canlı bir şekilde gömülüsün

Seni kazıp çıkarmaya çalışıyorum ama tek istediğin orada birlikte gömülmek.

Çığlık atıyorsun

Ve küfürler ediyorsun

Ve öfkelisin

Ve bana zarar veriyorsun

Ve sonra gülümsüyorsun

Ve ağlıyorsun

Özür diliyorsun

Uyandım, yatağımızdayım, ama yanımda nefes alan bir beden yok

Ben uyurken biri seni alıp gitmiş olmalı.

Ama gözlerim adapte olurken daha iyi anlıyorum

Uzun zamandır yoktun ve ben hastanede çalışmıyorum.

(Gitmeme izin vermeleri gerekiyordu)

Bazen kollarımı hareket ettirmeye çalıştığımda, kaldırmak için çok fazla ağırlar

Sanırım beni yaşarken gömdün (tek ayrılık hediyem)

Ama geceleri bana geri dönüyorsun, tam da uykuya dalmış olabileceğimi düşündüğümde

Yüzün benimkine karşı karşıya ve konuşamayacak kadar korkuyorum.

Çığlık atıyorsun

Ve küfürler ediyorsun

Ve öfkelisin

Ve bana zarar veriyorsun

Ve sonra gülümsüyorsun

Ve ağlıyorsun

Özür diliyorsun

• Artist:The Antlers
• Album:Hospice