Η νόσος των πιθήκων [I nósos ton pithíkon] [English translation]

Tο 'ετος 2012 οι άνθρωποι είναι οι λυστές

Κάθε ίχνος ανθρωποιάς χάνετε μέρες σκοτεινές

Ο φόβος κυριαρχεί

Στην έλλειψη του χρήματος

Βιασμός κάθε συναισθήματος

Κάθε νομίσματος

Παγωμένα λέμματα στην παγκόσμια ανάγκη

Για ειρήνη όλα δείχναν πως κάτι κακό θα γίνει

Οι θρησκείες φανατίζαν συνειδήσεις

Στην τηλεόραση κοιμίζαν τρομοκρατικά με ειδήσεις

Παντού χάος το πετρέλαιο ακριβαίνει

Το νερό στερεύει

Το χρήμα στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας ανεβαίνει

Μπαίνει κρύο στις καρδιές

Χαμόγελα κομμένα

Τα κατάφεραν γονάτισαν τον κόσμο σε ένα ψέμα

Στο όνομα του συμφέροντος πάλη χύνετε αίμα

Παγκόσμια οικονομική κρίση το κύριο θέμα

Δεν υπάρχει κανένα νόμισμα πλέον στον αέρα

Χημικά

Έφτασε ο τρίτος παγκόσμιος τελικά

Λαοί εναντίον λαών

Συμμαχίες χωρών

Συντριβή των αδύναμων κυριαρχία των δυνατών

Άμεσος στόχος ο αποδεκατισμός των φτωχών

Παντού φόβος απ' τους κρότους των βομβαρδισμών

Φρικτό παρόν

Θυμίζει ταινίες που μας δείχναν στο παρελθόν

Στην ουσία ηταν το μέλλον μα εμείς τρώγαμε pop corn

Τώρα ακούω φώνες κλάματα σωτηρίας

Η καθημερινότητα στο σενάριο της ταινίας

Αρρώστες

Πίνα δίψα

Κίνδυνος πλανήτης γη

Χωρίς χώρα

Χρήμα

Πατρίδα Τώρα η ζωή

Εκατομμύρια οι νεκροί

Νικητές του πολέμου αυτοί

Οι σκοτεινοί χαρακτήρες βάλαν μάτι στην κορυφή

Δεν υπάρχουν κυβερνήσεις δεν υπάρχουν κράτη

Μόνο θάνατος μυρίζει δεν υπάρχει αγάπη

Το έτος 2030 είπαν βρέθηκε η λύση

Ώστε η οργή μας και ο πόνος να σταματήσει

ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ 0

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΔΕΧΤΗΚΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΛΗΓΜΑ

ΕΙΠΑΝ ΠΩΣ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ

ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΚΑΘΕ ΑΞΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΣΙΠΑΚΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΡΩΜΕ

ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Το είδα στα μάτια μου μπροστά να συμβαλινει

Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ο νους να πεθαίνει

Ήταν η εύκολη λύση

Επιβίωση πρίν την δύση

Δέξου το και συ ο πόνος να σταματήσει να σβήσει

Αν θέλεις μια καινούρια ένα νέο κόσμο κάντο

Και μπαίναν στην σειρά ο ένας μετά τον άλλον

'Οταν έφτασε η δική μου με φωνάξανε έμεινα άφωνος

Το μόνο που σκεύτηκα ήταν ελευθερία η θάνατος

Αρνήθηκα έπειτα κυνηγήθηκα

Διώχτηκα χτυπήθηκα

Μυστικά βασανίστηκα

Αφέθηκα ελεύθερος μα καταδικασμένος

Μόνος σαν φάντασμα να τριγυρνάω ξένος μέσα σε ξένους

Απαγητευμένος πλέον σηκώνω το καιφάλι μου

Μα βλέπω πως αρνήθηκαν κι άλλοι και έρχονται πλάι μου

Η πόλη σκοτεινή γκρεμισμένη κρύα

Εμείς θηράματα για πλούσια λυσσασμένα θηρία

Αποφασίσαμε να φύγουμε μακριά στην φύση στα βουνά

Όσο γίνετε πιο ψηλά

Όταν το ένστικτο της επιβίωσης σε χτυπά

Είναι η στιγμή που η αγέλη έρχετε πιο κοντά

Ήτανε βράδυ κοινηθήκαμε μυστικά

Σιωπηλά με όσα τρόφιμα μας είχαν απομείνει

Φορτωμένα στην πλάτη

Φυγάδες απο κάτι

Που μια ζωή μας λέγαν στο μέλλον θα μας ανήκει

Πάνε μέρες που ταξιδεύουμε κάτω απ' την σκιά

Βλέπεις το μάτι δεν κοιμάτε παρακολουθεί στενά

Το ξέραν απ' την αρχή

Είχαν προηγηθεί

Είχαν τον τέλειο δολοφόνο τον άνθρωπο μηχανή

Η μόνη του αποστολή κυνήγησε βρές εκτέλεσε

Και εφόσον δεν έχεις τσιπάκι μέσα σου θα φένεσαι

ΜΗ ΚΡΥΒΕΣΑΙ

Φώναξε η φωνή κι'στερα σφαίρες

Ψυχές να αφήνουν σώματα σε λάσπες ματωμένες

Σ'ένα δάσος τρέχω

Αυτό θυμάμαι να τρέχω

Δεν ξέρωπου πάω

Ήχος απ'τις σφαίρες τρυπάει τα αυτία μου

Πέφτω χρυπάω σέρνομε ξανλα σηκώνομαι

Μα ο φόβος έχει παραλύσει τα γόνατα μου

Η καρδιά μου πάει να σπάσει

Η ανάσα μου μ'αφήνει

Δεν αντέχω άλλο ας γίνει ότι είναι να γίνει

Ξαπλώνω ελεύθερος είμαι ένα με την γή

Κλείνω τα μάτια μου και ξαφνικά σιγή

Ανοίγοντας τα μάτια μου όλα ήταν σκοτεινά

Όλα κρύα νιώθω την υγρασία να με τρυπά

Στο βάθος μια θολή λάμψηω το πρόσωπο χτυπά

Και με τραβάει όσο ποτέ κοντά της η ζεστασιά

Είναι φωτία βλέπω καλά

Κοιτάζω γύρω μου και μοιάζει με σπηλιά

Σιγά σιγά κάνω βήματα μπροστά

Διακρίνω πρόσωπα μα τα πάντα είναι θολά

Επέζησες μου είπαι μια φωνή μόνο αυτό

Και γω γύρισα αυτομάτως και είπα ευχαριστώ

Απάντησε είματε λίγοι μα ελεύθεροιείναι σκληρό

Θα τα καταφέρουμε μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό

Η φύση βρίσκει τρόπο να σε ταίσει

Γίναμε ένα μαζί της αφήσαμε πίσω τα μίση

Κριμένη την ανατολή ελεύθερη την δύση

Ο χρόνος έδιχνε σχεδόν σαν να'χε σταματήσει

Μα όσο περνόυσε ο καιρίς ορατός ο σκοπός

Υπήρχε αλληλεγγύη η αγ'απη και σεβασμός

Οι αντίξοες συνθήκες και λαχτάρα για ζωή

Κάναν τον άνθρωπο στο περιβάλλον να προσαρμοστεί

Μοιάζει σαν χτές

Μα έχουν κλείσει οι πληγές

Εναλλάσονται οι εποχές

Κοινωνίες σε σπηλιές

Ξεδιπλώθηκαν ψυχικές αρετές

Πέρασαν δύσκολα χρόνια υπό συνεχείς απειλές

Το έτος 2060 ελευθερία ακόμα

Πατέρας μας ο ουρανός και αδερφός το χώμα

Υπήρξε φυσική ροί με εξέλιξη ανήθικη

Ζώντας σε σπηλιές σιγά σιγά γίναμε πίθηκοι

Είμαι γέρος μα ακόμα κρατάω το όπλο μου

Με κάρβουνο γράφω πάνω στην πέτρα είναι ο λόγος μου

Να σας διηγηθώ ένιωσα το καθήκον

Το πως μας έσωσε η νόσος των πιθήκων

Αφύπνιση

• Artist:12os pithikos