Η Τελευταία Μέρα στη Γη [I teleftaía méra sti gi] lyrics

Έλα, αυτή είναι η δική μας γιορτή

σου λέω έλα, δε λέει άμα δεν είσαι και 'συ.

Έχω ένα μπουκάλι τίγκα εύφλεκτα λάθη

και άμα έχεις αναπτήρα, ξέρεις τη συνταγή.

Και αν ο χρόνος δε μου κάνει τη χάρη

όσα μου 'λειψαν να ζήσω μια φορά απ' την αρχή,

απόψε κάνω το πάρτυ που δεν έκανα τότε,

ζω σαν να 'ναι η τελευταία μέρα στη Γη.

Φέρτε το κεφάλι ενός τραμπούκου, θέλω λίγο αίμα να πιω.

Βλέπεις μεγάλωσα και πήρα τα πάνω μου,

άρα μένει μια εκδίκηση να πάρω και δεν έχω καιρό.

Ξέρω πως είναι το διάλλειμα με μόνη παρέα τα ακουστικά

και κολλητό αυτόν που μιλά από αυτά.

Άρα γειά σου φίλε, είμαι ο Μανώλης,

και άμα τις λέξεις τούτες νιώθεις,

κάτι μου λέει πως θα πάμε καλά.

Γράφω στίχους στα 25 τόσο μαζοχιστικά,

γιατί έχω κόλλημα να ζήσω τα 16 ξανά.

Αν και κατά κοινή παραδοχή τα 16 είναι σκατά,

ποιός νοσταλγεί τη μοναξιά και όσα τον κάναν να πονάει;

(This guy)

Λένε η μαυρίλα μου πάει,

μα τους τη σπάει διπλά όταν ο χαμένος χαμογελάει.

Οπότε θα χαμογελώ μέχρι τα αυτιά καθώς θα μπλέκω τα ποτά και το στυλό φωτιά και αλήθεια θα ξερνάει.

Και αν δεν είσαι εντάξει συχνά,

γιατί δε σε εντάσσει συχνά,

κανείς σε μία φάση για να νιώθεις πως ανήκεις κάπου.

Αν νιώθεις σα φάντασμα,

εγκλωβισμένος στ' άσχημα,

κι αν μισείς από καρδιάς τα βράδια του Σαββάτου.

Έλα, αυτή είναι η δική μας γιορτή

σου λέω έλα, δε λέει άμα δεν είσαι και 'συ.

Έχω ένα μπουκάλι τίγκα εύφλεκτα λάθη

και άμα έχεις αναπτήρα, ξέρεις τη συνταγή.

Και αν ο χρόνος δε μου κάνει τη χάρη

όσα μου 'λειψαν να ζήσω μια φορά απ' την αρχή,

απόψε κάνω το πάρτυ που δεν έκανα τότε,

ζω σαν να 'ναι η τελευταία μέρα στη Γη.

Φέρτε τη πιο ωραία του λυκείου, θέλω λίγο δάκρυ να δω.

Βλέπεις μεγάλωσε και πια δεν τη κοιτάνε το ίδιο,

βρήκε δουλειά και στα δυο ποτά πια μπαίνει αυτογκόλ.

Και 'γω στοιχειώνω το σχολείο σαν να 'θάψαν το παλιό μου τετράδιο και να 'χτίσαν επάνω του το προαύλιο.

Το μεγάλωμα θα το κάνω τσακ-μπαμ πριν μπω στο μάθημα,

ή θα πω στη καθηγήτρια πως θα το φέρω αύριο.

Γιατί η μουσική δεν είναι ίδια όταν μεγαλώνεις

κι όταν ερωτευτείς για πρώτη φορά, δεύτερη φορά.

Δεν είναι τα καλύτερά σου χρόνια μα είναι επικίνδυνα, παράλογα έντονα άρα και μοναδικά.

Κι αν σε ρωτήσω ποιός είσαι και δε μπορείς φίλο να βρεις για να δείξεις, τι σημαίνει;

Πως δεν είσαι κανείς;

Αν δε σε βλέπουν σκέψου πως μπορεί να είναι τυφλοί,

προτού βιαστείς πως είσαι αόρατος να πεις.

Συγκεντρώσου.

Και αν δεν είσαι εντάξει συχνά,

γιατί δε σε εντάσσει συχνά,

κανείς σε μία φάση για να νιώθεις πως ανήκεις κάπου.

Αν νιώθεις σα φάντασμα,

εγκλωβισμένος στ' άσχημα,

κι αν μισείς από καρδιάς τα βράδια του Σαββάτου.

Έλα, αυτή είναι η δική μας γιορτή

σου λέω έλα, δε λέει άμα δεν είσαι και 'συ.

Έχω ένα μπουκάλι τίγκα εύφλεκτα λάθη

και άμα έχεις αναπτήρα, ξέρεις τη συνταγή.

Και αν ο χρόνος δε μου κάνει τη χάρη

όσα μου 'λειψαν να ζήσω μια φορά απ' την αρχή,

απόψε κάνω το πάρτυ που δεν έκανα τότε,

ζω σαν να 'ναι η τελευταία μέρα στη Γη.

Έλα, αυτή είναι η δική μας γιορτή

σου λέω έλα, δε λέει άμα δεν είσαι και 'συ.

Έχω ένα μπουκάλι τίγκα εύφλεκτα λάθη

και άμα έχεις αναπτήρα, ξέρεις τη συνταγή.

Και αν ο χρόνος δε μου κάνει τη χάρη

όσα μου 'λειψαν να ζήσω μια φορά απ' την αρχή,

απόψε κάνω το πάρτυ που δεν έκανα τότε,

ζω σαν να 'ναι η τελευταία μέρα στη Γη.

Έλα, αυτή είναι η δική μας γιορτή

σου λέω έλα, δε λέει άμα δεν είσαι και 'συ.

Έχω ένα μπουκάλι τίγκα εύφλεκτα λάθη

και άμα έχεις αναπτήρα, ξέρεις τη συνταγή.

Και αν ο χρόνος δε μου κάνει τη χάρη

όσα μου 'λειψαν να ζήσω μια φορά απ' την αρχή,

απόψε κάνω το πάρτυ που δεν έκανα τότε,

ζω σαν να 'ναι η τελευταία μέρα στη Γη.

• Artist:Solmeister