Il comportamento [Turkish translation]

Dedem hep dedem olagelmiş…

Daima, her an Ambrogio’dur kendisi;

demek istediğim, davranış sorunları yoktur.

Ama ben Ambrogio’ya benzemiyorum.

Bütünlük, güçlü noktam değildir,

kendimi rahat hissetmem için

bir role/kimliğe ihtiyacım var.

Mesela, köydeysem

ve şömineyi yakacaksam

yavaşça odun toplayıp

bir köylü gibi davranıyorum.

Ve trende bir kadınla karşılaşınca

ciddi ve mazbut adamı oynuyorum:

Az konuşan, ama arkasında

bütün bir geçmiş olan adam gibi davranıyorum.

Ve başarılı olursam,

rolüm üzerime oturursa

o zaman adeta bir kişi olup çıkıyorum.

Bazen parkamı giyiyorum,

şu gri-yeşil savaşçı parkasını…

Üzerime giyip vücudumu ona uyduruyorum

ve ben parkaya uyunca düşüncem de uyuyor.

Yok, eğer Hegel okuyorsam,

konsantre oluyor, iyice kaptırıyorum kendimi

Hegel’e değil, tabii ki,

alimlik tutkuma.

Ve başarılı olursam,

rolüm üzerime oturursa

o zaman adeta bir kişi olup çıkıyorum.

Dedem tek rol seçmiş kendine,

ikide bir değişmeyen / değiştirmediği,

demek istediğim tek bir davranışı var.

Ben ise, hep

yeni bir tanıma ihtiyaç duyuyorum.

Kaldı ki, herkes yapıyor bunu,

üstü kapalı bir anlaşma bu.

Ama bugünden itibaren haykırmak istiyorum:

Hiç kendim olmadım ben

ve çekinmeden söylüyorum:

Ahmak gibi oynuyorum rolümü.

Ve başarılı olursam,

rolüm üzerime oturursa

o zaman adeta bir kişi olup çıkıyorum.

Bir gün arayacak olursak

gerçekten kim olduğumuzu

kuşkum odur ki

hiçbir şey bulamayacağız.

• Artist:Giorgio Gaber