La Locomotiva [Greek translation]

Δεν ξέρω τι πρόσωπο είχε, ούτε πώς ονομαζόταν,

με τι φωνή μιλούσε, με τι φωνή έπειτα τραγουδούσε,

πόσα χρόνια είχε ζήσει τότε, τι χρώμα είχαν τα μαλλιά του.

Στη φαντασία μου όμως φέρνω την εικόνα του·

οι ήρωες είναι όλοι νέοι και ωραίοι

οι ήρωες είναι όλοι νέοι και ωραίοι.

Γνωρίζω ωστόσο την εποχή των γεγονότων, ποιο ήταν το επάγγελμά του:

στα πρώτα χρόνια του αιώνα, μηχανοδηγός, σιδηροδρομικός.

Ήταν η εποχή που άρχιζε ο ιερός πόλεμος των κουρελήδων,

φαινόταν και το τρένο να είναι κι εκείνο ένας μύθος της προόδου,

εκσφενδονισμένο πάνω από τις ηπείρους

εκσφενδονισμένο πάνω από τις ηπείρους

εκσφενδονισμένο πάνω από τις ηπείρους.

Και η λοκομοτίβα έμοιαζε μ’ ένα περίεργο τέρας

που το δάμαζε ο άνθρωπος με το μυαλό και με το χέρι του.

Με βρυχηθμούς άφηνε πίσω του τις αποστάσεις που φάνταζαν ατέλειωτες,

έμοιαζε να έχει μέσα του μια φοβερή δύναμη,

τη δύναμη που έχει ένας δυναμίτης

τη δύναμη που έχει ένας δυναμίτης

τη δύναμη που έχει ένας δυναμίτης.

Όμως μια άλλη μεγάλη δύναμη άνοιγε τότε τα φτερά της,

λόγια όπως: «οι άνθρωποι είναι όλοι ίσοι»

κι ενάντια στους βασιλιάδες και στους τυράννους έσκαγε στους δρόμους

η προλεταριακή βόμβα και φώτιζε τον αέρα

η δάδα της αναρχίας

η δάδα της αναρχίας

η δάδα της αναρχίας.

Ένα τρένο περνούσε κάθε μέρα από το σταθμό του,

ένα τρένο πολυτελείας, που πήγαινε μακριά,

έβλεπε ανθρώπους αξιοσέβαστους, σκεφτόταν εκείνα τα βελούδα, εκείνα τα χρυσάφια

σκεφτόταν τη μίζερη καθημερινότητα των ανθρώπων που ήταν σαν κι εκείνον τριγύρω

σκεφτόταν ένα τρένο γεμάτο με κυρίους καθωσπρέπει

σκεφτόταν ένα τρένο γεμάτο με κυρίους καθωσπρέπει

σκεφτόταν ένα τρένο γεμάτο με κυρίους καθωσπρέπει.

Δεν ξέρω τι συνέβη, γιατί πήρε την απόφαση,

ίσως να ήταν μια αρχαία οργή, γενιές ολόκληρες χωρίς όνομα

που ζητούσαν εκδίκηση, του τύφλωσαν το μυαλό.

Ξέχασε τι σημαίνει λύπηση, ξέχασε την καλοσύνη του,

η δική του βόμβα ήταν η ατμομηχανή

η δική του βόμβα ήταν η ατμομηχανή

η δική του βόμβα ήταν η ατμομηχανή.

Και στην αποβάθρα στάθμευε η λοκομοτίβα,

η μηχανή έμοιαζε να είναι πλάσμα ζωντανό,

έμοιαζε με πουλαράκι που μόλις θα του έβγαζαν το χαλινάρι,

θα δάγκωνε τις σιδηροτροχιές με τα ατσάλινα σαγόνια του

με την τυφλή δύναμη μιας αστραπής

με την τυφλή δύναμη μιας αστραπής

με την τυφλή δύναμη μιας αστραπής.

Και μια μέρα σαν όλες τις άλλες, ίσως όμως με περισσότερη οργή στο σώμα

σκέφτηκε ότι είχε τον τρόπο να διορθώσει κάθε άδικο.

Ανέβηκε πάνω στο τέρας που κοιμόταν, προσπάθησε να διώξει τον φόβο του

και πριν καλοσκεφτεί αυτό που πήγαινε να κάνει

το τέρας καταβρόχθιζε την πεδιάδα

το τέρας καταβρόχθιζε την πεδιάδα

το τέρας καταβρόχθιζε την πεδιάδα.

Το άλλο τρένο έτρεχε ανυποψίαστο, χωρίς να βιάζεται

κανείς δεν φανταζόταν ότι πορευόταν προς την εκδίκηση,

αλλά στο σταθμό της Μπολόνια η είδηση έφτασε σαν αστραπή:

«Έκτακτη είδηση, ενεργείστε επειγόντως.

Ένας τρελός όρμησε επάνω στο τρένο,

ένας τρελός όρμησε επάνω στο τρένο,

ένας τρελός όρμησε επάνω στο τρένο»

Στο μεταξύ όμως τρέχει, τρέχει, τρέχει η λοκομοτίβα

και σφυρίζει ο ατμός και μοιάζει σαν να είναι κάτι το ζωντανό

και είναι σαν να λέει στους σκυφτούς χωριάτες το σφύριγμα που σκορπίζεται στον αέρα:

«Αδελφέ, μη φοβάσαι, τρέχω προς το καθήκον μου!

Να θριαμβεύσει η προλεταριακή δικαιοσύνη!

Να θριαμβεύσει η προλεταριακή δικαιοσύνη!

Να θριαμβεύσει η προλεταριακή δικαιοσύνη!

Και τρέχει, τρέχει όλο και πιο δυνατά

και τρέχει, τρέχει, τρέχει, τρέχει προς το θάνατο

και τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει πλέον την τεράστια καταστροφική δύναμη.

Περιμένει μόνο τη συντριβή και να φτάσει κατόπιν ο μανδύας

της μεγάλης παρηγορήτρας

της μεγάλης παρηγορήτρας

της μεγάλης παρηγορήτρας.

Η ιστορία μας λέει πώς τελείωσε η κούρσα,

η μηχανή παρεξέκλινε προς μια γραμμή αδιεξόδου...

με την τελευταία της κραυγή ενός ζώου η μηχανή ξέρασε μέταλλα και λάβα

προς τον ουρανό κι έπειτα ο καπνός άπλωσε το πέπλο του.

Όταν τον πήραν ανέπνεε ακόμη

Όταν τον πήραν ανέπνεε ακόμη

Όταν τον πήραν ανέπνεε ακόμη.

Εμάς όμως μας αρέσει να τον θυμόμαστε ακόμη μπροστά στη μηχανή,

την ώρα που κάνει την ατμομηχανή να τρέχει

και να μάθουμε πάλι μια μέρα την είδηση

για μια λοκομοτίβα, σαν κάτι ζωντανό,

που το έχουν ρίξει σαν βόμβα ενάντια στην αδικία!

που το έχουν ρίξει σαν βόμβα ενάντια στην αδικία!

που το έχουν ρίξει σαν βόμβα ενάντια στην αδικία!

• Artist:Francesco Guccini