Μοναξιά [Κοντυλιές] [Monaxiá] lyrics

Σα δε μπορώ τον πόνο μου

να τονε νταγιαντίσω

φίλο πιστό τον έκανα

για να τον συνηθήσω

Ρωτήσανε τη μοναξιά

ποιό είν' το δικό τζη ταίρι

και 'κείνη αντί γι' απάντηση

με πιάσε από το χέρι

Τα ζάλα μου με βγάζουνε

σ' ενός γκρεμού την άκρη

κι αδιάφορα ξανοίγεις με

χωρίς να βγάλεις δάκρυ

Γιατί καρδιά αγαπάς

κι όλο τα ίδια λάθη

κάνεις και δεν αναρωτάς

πως νταγιαντώ τα πάθη

Σαν ακροβάτης περπατώ

σε τεντωμένο νήμα

κι εσύ αγέρας γίνεσαι

και μου χαλάς το βήμα

Ταίρι δεν έχει η μοναξία

να την παρηγορήσει

και δίπλα της με κράτησε

μιας κι έχω συνηθήσει

Είπα να γίνω ταίρι σου

τη μοναξιά ν' αφήσω

μα εκείνη δεν συνφώνησε

και με γυρεύει πίσω

Έφυγες και δεν πρόλαβες

το σ΄αγαπώ να νιώσεις

και πήγες σ΄ άλλες αγκαλιές

όρκους ζωής να δώσεις

Εγώ είμ' εδώ, εσύ 'σαι αλλού

και πως να σου ταιριάξω

που δεν μου φτάνει ο καιρός

άλλη ζωή να φτιάξω

Πως νταγιαντίζεις πως βαστάς

καρδιά μου τέτοιο πόνο

να βλέπεις ότι πεθυμάς

μια δυο φορές το χρόνο

Θωρρώ τ' αγρίμια του βουνού

τ' άστρα ζευγαρωμένα

κι εγώ μια αγάπη έκαμα

και ζούμε χωρισμένα

Βροχή μου μελαγχολική

και ολόχρυση μου αχτίδα

αυτό που ζούμε εμείς οι δυο

είπα το καταιγίδα

• Artist:Michalis Tzouganakis