Πόρτο Ρίκο [Porto Rico] lyrics

Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη

στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι

γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε

παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη

Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε

στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:

«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας

πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»

Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά

κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι

αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστερα

έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη

Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες

ημερολόγια καίει και πτυχία

Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό

για της ζωής του την σκηνοθεσία

Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa

στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι

γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του

σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη

Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα

και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα

σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα

λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα

Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο

άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του

τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε

τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του

Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε

δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του

ζητώντας με μανία στην αγκάλη του

την κόλαση και τον παράδεισό του

Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο

και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:

«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο

και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»

Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια

Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;

Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα

αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο

Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ

με των ματιών σας την φωτιά σημαία

είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε

μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα

• Artist:Vasilis Papakonstantinou
• Album:Δε Σηκώνει (1994)