Radici [Polish translation]

Dom na krawędzi wieczoru

staje się ciemny i cichy.

Oddychasz przejrzystym, lekkim powietrzem

i słyszysz głosy – być może z innej epoki;

I słyszysz głosy – być może z innej epoki...

Dom na krawędzi wspomnień,

jest zawsze ten sam, jak dobrze wiesz.

A ty szukasz tam swych korzeni

jeśli chcesz zrozumieć, co ci w duszy gra.

Jeśli chcesz zrozumieć, co ci w duszy gra...

Ile dni i ile istnień ci się wymknęło,

jak rzeka, która przepływa obok ciebie!

Ciebie1 – świadka narodzin i śmierci mych przodków,

powoli, dzień za dniem,

ja, ten ostatni, pytam ciebie, czy rozpoznajesz we mnie

jakiś znak, jakiś ślad każdego życia,

czy to tylko ja szukam u ciebie

wyjaśnienia tego wszystkiego, czego nie rozumiem.

Wyjaśnienia tego wszystkiego, czego nie rozumiem...

Lecz nie ma sensu szukać słów:

stary kamień nie wydaje dźwięku

albo przemawia jak świat i jak słońce,

słowami zbyt wielkimi, by pojął je człowiek.

Słowami zbyt wielkimi, by pojął je człowiek...

A ty czujesz je w sobie – te więzy:

stare obrzędy i dawne mity,

i czujesz je w sobie niczym dłonie,

lecz już nie rozumiesz ich znaczenia.

Lecz już nie rozumiesz ich znaczenia...

Lecz jaki jest sens tego, co zrodziło się w twych murach?

Wszystko umarło i nikt nigdy się nie dowiedział.

A może nie ma sensu się zastanawiać?

Ja… im więcej się zastanawiam, tym mniej wiem.

A ja, ten ostatni, pytam ciebie, czy tak samo będzie

z tym, co po mnie przyjdzie i będzie chciał zrozumieć?

I czy ten, co po mnie przyjdzie, znajdzie tu

tę samą nieskończoną ciszę?

Tę samą nieskończoną ciszę...

Dom jest jak siedlisko wspomnień;

twoje korzenie dają mądrość

i może to właśnie jest odpowiedź

i odczuwasz wielki przypływ słodyczy.

I odczuwasz wielki przypływ słodyczy...

1. =dom

• Artist:Francesco Guccini
• Album:Radici