The Song of Beren and Lúthien [Turkish translation]

Yapraklar uzun, çimenler yeşildi,

Umbel baldıranları uzun ve güzeldi,

Ve ormandaki açıklıkta bir ışık görünmüştü

Gölgelerin içinde, parıltılı yıldızların ışığı.

Tinúviel dans ediyordu orada

Görülmemiş bir kavalın müziğine,

Yıldızların ışıltısı saçlarındaydı,

Ve elbisesinin içinde parıldıyordu.

Beren çıkageldi dağların soğuğundan,

Kaybolmuştu yaprakların altında gezinirken,

Ve Elf nehrinin aktığı yerde

Matem içinde ve yalnız yürüdü.

Baldıran otlarının arasından baktı

Ve şaşkınlıkla gördü altından çiçekleri

Üzerinde örtüsü ve tülüyle,

Ve gölgeye benzeyen saçlarını.

Efsun iyileştirdi yorgun ayaklarını,

Tepelerin ardını dolaşmaya mahkûm edilmiş.

Ve aceleyle ileri; kuvvetle ve çeviklikle atıldı

Ve sıkıca tuttu, parlayan ay ışığında.

Elf diyarının örülmüş ormanlarının ardında

Ahenk içinde dans ederek nazikçe kaçtı

Ve Bıraktı onu yalnız, yine dolaşmaya..

Dinleyen Sessiz ormanda…

Sıkça duydu uçan sesi orada,

Ihlamur yaprakları kadar hafif olan ayakların,

Yahut yeraltından fışkıran müziğin sesini,

Saklı oyukların içinde titreyerek.

Şimdi solmuş Baldıran demetler serilmiş

Ve sırayla hüzünlü iç geçirmeyle

Fısıltı kayın yapraklarına düştü

Titreyen soğuk ormanda…

Onu sonsuza dek aradı, dolaştı uzakları

Yılların yapraklarının sık dağıldığı diyarları,

Ayın ışığı ve yıldızın huzmesiyle

Titreyen soğuk diyarda.

Örtüsü parıldadı Ayın ışığında,

Yüksek ve uzak tepelerdeymiş gibi

Dans etti , ve ayaklarının üzerinde dağıldı

Titreyen gümüşi bir pus.

Kış geçince, geldi yeniden Elf kızı

Ve şarkısı serbest bıraktı beklenmeyen baharı

Yükselen bir tarlakuşu, yağan yağmur gibi,

Ve eriyen karın fokurdaması gibi.

Elf çiçeklerinin doğruluşunu gördü

Ayaklarının etrafında , ve yeniden canlandılar.

Hasret kalmıştı, dansına ve şarkısına

Üzerinde huzursuz edici otların.

Kaçtı yeniden Lúthien, ama hızla geldi Beren

Tinúviel! Tinúviel!

Seslendi ona elf ismiyle,

Ve duraksadı orada dinlemeye

Bir anlığına durdu ve bir efsun,

Sesi üzerine çöktü, Beren geldi

Ve kader çöktü Tinúviel’e

Kollarında yatıyorken, parıldayarak.

Beren gözlerinin içine baktıkça

Saçlarının içindeki gölgelerde,

Göklerin titreyen yıldız ışıltısının

Gördü orada yansıyan parıltısını.

Tinúviel, Elf leydisi,

Ölümsüz bakire elf bilgesi,

Şekil alıyordu onun etrafında gölgeli saçları

Ve kolları parlıyordu gümüşi.

Uzundu, kaderin onlara katlandırdığı yol,

Kayalıklı dağların üzerinden soğuk ve sisli,

Demirden salonların ve karanlık kapıların,

Ve solmayan orkide ormanlarının içinden.

Aralarında uzandı onları koparan denizler,

Ve yine de sonunda bir kez daha kavuştular,

Ve göçüp gittiler çok uzun zaman önce

Kederden uzak şarkı söyleyen ormanda…

• Artist:Clamavi De Profundis