Το Βράδυ Εκείνο Έβρεχε Κρύσταλλα [To Vrádhi Ekíno Évrekhe Krístalla] lyrics

Είσαι το άλλο μου μισό, μα το χες στο νου σου αυτό απο πριν,

άρα αντί να μου πεις ένα αντίο πες μου απλά εις το επανειδείν,

και γύρνα στο δικαστή να πεις πως ειμαι αθώος,

πες στους ενόρκους πως για σένα δεν είμαι κανείς ώστε να μην

με καταδικάσουν σα φταίχτη, την πλάτη σου μη μου γυρνάς,

κι άμα σ' αγγίξουν ετούτες οι λεξείς μου κάποια στιγμή, γύρνα πίσω.

Γιατί όταν λείπεις δε γυρνά ουτε η Γη, άναψε κεριά να σβήσω φώτα,

στα φωτείνα αληθινά δεν αγαπά κανείς.

Δεν ξέρω το νωρίς, πάντα αντιδρώ αργά.

Και γράφω για το πριν, φοβάμαι το μετά.

Σπάει το γυαλί ξανά, κι απ' τα ματόκλαδά μου

αίμα δακρύζω σα κάθε άλλη φορά,

που δε λέω πολλές κουβέντες και κάθε στίχος μου γράφει σιωπές,

έτσι κηδεύουν πάντα οι παιδικές ψυχές χαμένους έρωτες.

Και νιώθω σα να πέθανες, κι ας ξέρω πως είσαι ακόμα εκεί

κι ας ίσως σε πετύχω στο δρόμο ένα πικρό πρωί.

Γιατί δεν είσαι ο άνθρωπος που ήσουν κάποτε

κι αυτό τον άνθρωπο θα αγαπάω πάντοτε.

Ένα λουλούδι για τα λόγια που δεν είπαμε,

τα ακουστικά που τότε μοιραστήκαμε λένε,

κι άμα,

απόψε πέθαινα θα 'μουν μαζί σου,

κοπάνα έξω απ τα τοίχη του Παραδείσου.

Σαν το Βράδυ στη στάση,

εκείνο που έβρεχε Κρύσταλλα

και μεθυσμένη μου 'λεγες:

"Πες μου

τι περιμένουν από μας όλοι εκείνοι,

να γίνουμε στου κόσμου αυτού το καμίνι;"

Και σε έκρυβα στο μπουφάν μου

που πια δεν φοράω γιατί το άρωμα σου έχει μείνει.

Και ξέρω, θα πεις πως αυτό το κομμάτι είναι ακόμα μια υπερβολή,

πως τα Κρύσταλλα ήταν βροχή

και πως αυτό που 'χες πει δε θυμάσαι.

Στο μεθύσι, μου λες, κάθε ατάκα του ανθρώπου ακούγεται ρομαντική

κι είναι η καρδιά του ποιητή, όχι η ζωή του που λέει "γράψε".

Κι εγώ σου λέω μονάχα στο σπίτι μου αν έρθεις κουβέντες μη λες για σκοινί,

γιατί ακόμα και τώρα απ' τα λόγια σου κρέμομαι, δεν έπαψα ούτε στιγμή.

Κι ας είσαι τόσο πεζή, κι ας με πληγώνει πολύ τούτη η ωμή

τομή, επάνω στον καρδιακό μου μυ, δε λέω μη.

Κι αν θες να ξέρεις μεθυσμένη κλαις σα να 'σαι παιδί.

Γιατί από μικρή σε πείσαν οι άλλοι ότι δεν είσαι ρομαντική,

κι όταν μέσα σου δακρύζει αυτό το κορίτσι ο ουρανός βρέχει γυαλί

για να ανταγωνιστεί την ομορφιά που έχεις στο δάκρυ.

Αλλά μη μου λες εσύ τι κάνουν οι ρομαντικοί όταν μεθάνε,

γιατί πάλιωσε το αστείο σαν κρασί.

Μα δε γελάμε.

Κι επήτρεψέ μου να σε θεωρώ νεκρή κι ίσως όταν φύγω σε βρω εκεί, εκεί που πάμε.

• Artist:Solmeister
• Album:Cool Kids Never Die