Um Homem na Cidade [Polish translation]

Chwytam w ręce świt

jakby był dzieckiem

krzak róży przepleciony,

dzikie wino nadziei.

Takie jak ciało miasta

co wczesnym rankiem ćwiczy taniec

tych, którzy dzięki sile woli,

nigdy nie męczą się pracą.

Idę ulicą w świetle księżyca

jak na moim Tagu zapalony wcześnie płomień

idę przez Lizbonę, nagą przypływem

który wpada do Rossio.

Ja jestem człowiekiem w mieście

który budzi się wcześnie rano i śpiewa,

i kochający wolność

wstaje razem z miastem.

Idę aleją olśnioną

pełnią księżyca nad Lizboną

póki ten księżyc zakochany

rośnie na żaglu łodzi.

Jestem mewą, która pokona

całą złą pogodę na pełnym morzu.

Jestem człowiekiem, który przenosi

przypływ (tłum) przestraszonych ludzi.

I kiedy chwytam w ręce świt

zrywam poranek, tak jak kwiat

na skraju bólu odartego z liści.

Niebieska stokrotka.*

Stokrotka wolności,

która kocha mnie tak jak nikt

stokrotka tego miasta

która mnie kocha, tak kocha.

W naszych rękach świt

otworzył także kwiat kwietnia**

pachnący bez strachu

z zapachem, który ma morze

kwiat ukochanej mej Lizbony

która nie kochała, a tak kocha.

• Artist:Carlos do Carmo
• Album:Fado Maestro