Vint-i-un botons [Polish translation]

Jestem synem prostego człowieka, który dłonią usypiał gołębie,

sprawującym ważną funkcję w domu zamożnej rodziny,

kapitanem milczenia, gdy tak wypada, stonowanym i punktualnym,

wpisywaczem prostych słów w krzyżówkach.

Już przed szóstą

jesteśmy na plaży i wszystko wydaje się gotowe.

Moi państwo, czerwona sukienka i chmury, pojawiające się gratis.

Malarz niezmąconego milczenia mówi o pięknym uśmiechu, który dziś ma światło,

a Cèlia czeka cierpliwie, jak to ma w zwyczaju.

Dwadzieścia jeden zapiętych guzików

w wiosenny wtorek,

na wybrzeżu zamorskiego kraju,

gdzie syreny się nie zatrzymują.

Witajcie w niebie najwyższym z tych, które widziały nasze oczy1.

Wyśpiewuję minstrelskie pieśni, bo tu, gdzie mnie widzicie,

to ja jestem panem, który podtrzymuje parasol, gdy tańczycie.

Myślę o sprawach,

o których myślę, gdy nie mam już nic do przemyślenia.

Ona się śmieje, a on przybiera pozę poważnego i eleganckiego faceta.

Hula wiatr, ziemia się porusza, a Cèlia przyciska kapelusz do głowy,

jak ktoś, kto chce zatrzymać pomysł, któremu dziś zachciało się odlecieć.

Dwadzieścia jeden zapiętych guzików

w wiosenny wtorek,

na wybrzeżu zamorskiego kraju,

gdzie syreny się nie zatrzymują.

Witajcie w niebie najwyższym z tych, które widziały nasze oczy.

Wyśpiewuję minstrelskie pieśni, bo tu, gdzie mnie widzicie,

to ja jestem panem, który podtrzymuje parasol, gdy tańczycie.

Dwadzieścia jeden zapiętych guzików

w wiosenny wtorek,

na wybrzeżu zamorskiego kraju,

gdzie syreny się nie zatrzymują.

Witajcie w niebie najwyższym z tych, które widziały nasze oczy.

Wyśpiewuję minstrelskie pieśni, bo tu, gdzie mnie widzicie,

to ja jestem panem, który podtrzymuje parasol, gdy tańczycie.

1. dosł. "brwi"

• Artist:Blaumut
• Album:Equilibri