Predrasude [Belarusian translation]

Ты́я мужчы́ны, глы́таюць слі́ну, --

Ніхто не пакліча, ніхто б – каб/люб- любімай.

Толькі жадаюць, мучыць іх слабасць,

Жыццё не зазна́юць, рэальнасць не ба́чаць.

Зашто адна – я знаю, чаго ахвяра, знаю --

Забабоны заўжды каб тут:

«Яна прыгожа, яна -- вядома» --

Так скажуць, прэч бягуць.

Дадому я сябе світаннем правяду,

Двойчы я плачу́, калі -- і не плачу́...

Вось прадузятасць... й – «да пабачэння».

Мільён вачэй вакол, адзін бы погляд хоць,

І ўсё – ды толькі так, як здаецца мне.

Ўсе б і жадалі, сплю ж ў адзіноце,

Апошняй у свеце* ўсім...

Тыя мужчыны, нібы чужыя (ўсе -- незнаёмцы),

Іх ні імёнаў.., адкуль, хто -- не знаю.

І хоць бы хтосьці... мой чамадан ўзяў, --

Ў ім хай жыцьцё маё – у… дадатак.

Зашто адна – мне знаць, чаго ахвяра, знаю --

Забабоны заўжды жывуць:

«Яна прыгожа, яна -- вядома» --

Так скажуць, прэч бягуць!..

Дадому сам-сябе (Дамоў сама сябе) право́джу до́світкам,

Двойчы я плачу, калі -- і не плачу!

Вот прадузятасць... «Да пабачэння».

Мільён вачэй вакол, адзін бы погляд хоць,

І ўсё – ды толькі так, -- выглядае як:

Ўсе б і жадалі, сплю ж я ў самоце,

Адною (Апошняй) у свеце* ўсім...

Мильён вачэй вакол, а поглядам ніхто!..

І ўсё – так, толькі так -- як здаецца мне!..

Тут, зорак пасяро́д, -- апынулась (дзе «стаяла»)!..

А калі́ ўжо па…ўгасне камера!,

Тут заста́не́цца -- хмель ад (п’янасць) шампанскага, і цень паўлюстэ́ркі...

• Artist:Ana Nikolić
• Album:Milion Dolara