From The Cradle To Enslave [Greek translation]

Δυο χιλιάδες παχυλά χρόνια, σαν μανιακοί,

Έχουν ρημάξει τον κοινό μας τάφο

Τώρα ποια νεκροφάγος Δευτέρα Παρουσία οπισθοχωρεί

Από τη Γέννηση μέχρι την Υποδούλωση;

Αστερισμοί σε σχήμα δρεπανιού

Στολίζαν τις ζώνες που γεμίζαν μελανιές τον ουρανό

Ενώ το πικρό, χειμωνιάτικο φεγγάρι

Περιφερόταν στα σύννεφα σαν μάτι χωρίς συναίσθημα

Σαν μετακινούμενη, γονική σάρκα

Σε μια μητροκτονία σε μεταξένιο στρώμα…[2]

Σε επαγρύπνηση καθώς ήταν πάνω από την Εδέμ

Όπου καθάρισε κάθε αναρριχώμενο ρόδο και κάθε περιβόλι

Που έκρυβε το σφύριγμα της λίμπιντο του ερπετού

Σε ένα πανάρχαιο ερωτικό ραντεβού

Που σύντομα θα προξενούσε όλεθρο.

Ακούω αυτό το σφύριγμα και τώρα στο αεράκι

Καθώς περνάει μέσα από τα λεηλατημένα δάση αυτού του σαρκικού κήπου

Ένας φρέσκος τρόμος φυσάει αλλά δέκα δισεκατομμύρια ψυχές

Είναι πολύ τυφλές για να δουν το σάπιο ξύλο των δέντρων.

Αυτή εδώ είναι η μουσική επένδυση μιας καλύτερης Αρμαγεδδών

Νυχτερινές συγχορδίες ισοπεδώνουν τον Παράδεισο

ΑΙΩΝΙΟ ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ [3]

Τι νόημα έχουν οι προσευχές σε αυτόν το Θεό;

Καθώς οι δαίμονες ουρλιάζουν σε συμφωνία, ώστε να βρουν το χώρο για να κατουρήσουν

Πάνω στην πίστη σας που μισοκαίγεται

Και πάνω στο σάπιο προσωπείο

Αυτού του κόσμου που ελπίζει σε έναν χαμένο παράδεισο.

Αυτό είναι το τέλος των πάντων

Ακούστε τα ρεφραίν που δυναμώνουν και που θα φέρουν μια νέα αυγή

Χορεύοντας το χορό του Θανάτου [4] κάτω από την κλίση του ζωδιακού κύκλου

Τώρα φωτεινότερα αστέρια θα καθρεφτίσουν πάνω στο πεπρωμένο μας.

Τι άρρωστες γεννήσεις θα απελευθερωθούν όταν τα φώτα αυτά θα σβήσουν;

Η σκοτεινή πλευρά του καθρέφτη πάντα αντανακλούσε πίσω την κακία μας…

Βλέπω το βλέμμα του ερπετού στα μάτια σου

Τη φύση του θηρίου καθώς οι αποκαλύψεις καταφτάνουν

Οι κραυγές μας θα συρθούν ως τους Αγγέλους

Γιατί αυτοί οι καταραμένοι ξεπληρώνουν με φλόγες

Όλοι οι αμαρτωλοί χάνουνε το βιός τους την Ημέρα της Κρίσης

Θα πρέπει να κόψουμε τα ελεύθερα ήθη μας σαν να είμαστε στον Γολγοθά

Άλλα οι καρδιές μας, σαν βαρείς σταυροί, πίστευαν μάταια

Ότι η σωτηρία, σαν Γη της Επαγγελίας,

Έλαμπε τόσο κοντά μας…

Αυτό είναι το τέλος των πάντων που έχετε γνωρίσει

Θαμμένο σαν επικρατούσα λογική

Η εποχή του Θανάτου

Έρχεται σαν παρασυρμένο χίονι [5]

Η Ειρήνη, ένας εύθραυστος εραστής, μας άφησε να φαντασιωνόμαστε πολέμους

Στα γόνατά μας ή στις όχθες κάποιου άλλου γαμημένου

Χαιρετώντας τη νέα σάρκα [6]

Διαβάζοντας και ύστερα βρυχώντας

Σε έναν στραβό σταυρό και έναν Ιερό Σκοπό

Τι άλλο πρέπει να μαστιγωθεί για να πάθουμε αμόκ;

Αυτό είναι το τέλος των πάντων

Φουντώσαμε τις τραγωδίες

Που θα τραγουδήσουν τα Σεραφείμ

Παλιοί εχθροί

Δίπλα στην Εύα

Τώρα ανακάμπτουν

Μυρίζω τα χύσια τους

Καθώς, μέσα από αραχνιασμένους πίνακες από κρέας,

Καθοδηγούμενοι από τον γκριζομάλλη Θάνατο

Δεν έφυγαν ποτέ

Ονειρευόμενοι σοδομισμούς

Που θα στιγματίσουν την ανθρώπινη αποτυχία

Όταν θα 'χουμε αιμορραγήσει στα γόνατά μας.

Οι κακοτράχαλοι δρόμοι από χαλίκι του νόμου [7]

Θα δουν το δρόμο προς τη Γεεννά [8] στρωμένο

Όταν οι αυτοκρατορίες καταρρέουν

Και οι εφιάλτες έρπουν

Από τη Γέννηση έως την Υποδούλωση…

Αυτό είναι το τέλος των πάντων…

• Artist:Cradle of Filth
• Album:From The Cradle To Enslave