Visions of Johanna [Greek translation]

Δεν είν' η νύχτ' αυτή για πλάκες

όταν ήσυχος θες να 'σαι;

Μείναμ' εδώ αποκομμένοι,

αν και προσπαθούμε να τ' αρνηθούμε

κι η Λουίζα να κρατά μια χούφτα από βροχή

δελεάζοντάς σε να τ' αψηφίσεις.

Τα φώτα τρεμοπαίζουν στην απέναντι σοφίτα

μα στο δωμάτιο τούτο μόλις που βήχουν οι σωλήνες,

ο σταθμός της λαϊκής της μουσικής να παίζει απαλά

μα δεν έχει τίποτα μα τίποτα να χαμηλώσεις,

είναι μόνο η Λουίζα και ο εραστής της σφιχταγκαλιασμένοι

και τα οράματα της Ιωάννας να μου κυριεύουν το μυαλό

Στον άδειο κλήρο οι κυρίες παίζουν

την τυφλόμυιγα με την αρμαθιά

και της νύχτας τα κορίτσια ψυθιρίζουνε

για 'ποκοτιές 'κει έξω στο τρένο της έκτης λεοφόρου

Ν' ακούσουμε μπορούμε τον νυχτοφύλακα να παίζει τον φακό του

και να ρωτά τον εαυτό του αν είν' αυτός τρελλός για μήπως οι άλλοι

Η Λουίζα, είναι 'ντάξει, είναι πια κοντά

είναι ευπαθής και μοιάζει στον καθρέφτη

μα τα κάνει όλα τόσ' απλά και πια ξεκάθαρα

πως η Ιωάννα δεν είν' εδώ.

Το φάντασμα τ' ηλεκτρισμού μουγκρίζει στα ζυγωματικά της

όπου τα οράματα της Ιωάννας πήραν πια τη θέση μου

Μικρό χαμέν' αγόρι πια το εαυτό του παίρνει τόσο σοβαρά

για το δράμα του καυχιέται, του αρέσει επικίνδυνα να ζει

κι όταν τ' όνομά της αναφέρει

μιλά για ένα 'ποχεραιτηστήριο φιλί για μένα

Πρέπει να 'χει θράσος περίσσο για να 'ναι τόσο άχρηστος και βάλε

να τσαμπουνάει κουτσομπολιά στον τοίχο όταν είμαι μες στο χωλ

Πως να το εξηγήσω;

ω, είναι τόσο δύσκολο να συνεχίσω

και τα οράματα της Ιωάννας μ' αγρύπνησαν ως την αυγή και μετά

Μέσα στα μουσεία το ατέρμον να δικάζεται

φωνές να αντηχούν πως έτσι μοιάζει η σωτηρία μετ' από λίγο

μα η Μόνα Λίζα θα ΄χε τις οδικές της μαύρες

όπως φαίνεται από το τρόπο που χαμογελά

Δες την πρωτόγονη τη μανιτιά παγώνει

σαν όλες οι γυναίκες με το λαπαδιασμένο πρόσωπο φτερνίζονται

Άκου και την μια με το μουστάκι λέει,

"Αμάν δεν ημπορώ να βρω τα γονατά μου"

Ω, κοσμήματα και κυάλια κρέμονται απ' το κεφάλι του μουλαριού

και τα οράματα της Ιωάννας τα κάνουν όλα να φαίνονται πολύ σκληρά

Ο γυρολόγος μιλάει τώρα με την κοντέσσα

που καμώνεται πως τήνε νοιάζει και της λέει,

"Πες μου κάποιον που παράσιτο δεν είναι

και τότε θα 'βγω έξω για εκείνον προσευχή να πω"

Μα όπως λέει πάντα η Λουίζα

"δεν μπορείς πολλά να βλέπεις, ή μήπως όχι;"

καθώς η ίδια ετοιμάζεται γι αυτόν

και η Μαντόννα, να μην φάνηκε ακόμη

Βλέπουμε το άδειο αυτό κλουβί πια διαβρωμένο

'κει που η κάπα της για τη σκηνή χυνόταν μια φορά

Ο κατεργάρης, βγαίνει πια στο δρόμο

γράφει όλα όσα έχουν γυριστεί απ' όσα ήτανε χρωστούμενα

στο πίσω μέρος του ψαράδικου του φορτηγού που το γεμίζει

Ενόσω η συνείδησή μου σκάει

οι φυσαρόνικες να παίζουν τ' αντικλείδια και η βροχή

και τα οράματα της Ιωάννας να 'ναι πια τα μόνα π΄απομένουν

• Artist:Bob Dylan
• Album:Blonde on Blonde (1966)